اخبار > خروج دام از مراتع امنیت غذایی کشور را به خطر می اندازد

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان امور عشایر ایران به نقل از خبرگزاری تسنیم، حمید سینی ساز «کارشناس آبخیزداری، منابع طبیعی و کشاورزی» اظهار داشت: یکی از موضوعاتی که باید در آبخیزداری مدنظر واقع شود، توجه به پوشش گیاهی و مراتع به عنوان عامل و مانع طبیعی کاهش‌دهنده قدرت و سرعت آب در وقوع سیلها است.

 وی با بیان اینکه یکی از قوانینی که در این خصوص محل بازنگری جدی است و نیاز به اصلاح دارد، ماده 14 قانون «افزایش بهره‌وری بخش کشاورزی و منابع طبیعی» است، افزود: در بند ب این ماده آمده در راستای حفظ پوشش گیاهی مراتع، از جمعیت دام مرتعی تا حد تعادل کاسته شود و دام صنعتی و یکجانشین جایگزین آن شود.

این کارشناس آبخیزداری، منابع طبیعی و کشاورزی ادامه داد: در قانون مذکور اولا حد تعادل تعریف نشده است و این راه را برای حذف هرچه بیشتر دام مرتعی و در حقیقت انقراض تدریجی گونه‌های ژنتیکی دام و نژادهای بومی هموار می‌کند، اتفاقی که متاسفانه امروزه در حال رخ دادن است.

سینی ساز ادامه داد: ثانیا طراحان این قانون، گویا مقوله وابستگی متقابل دام و مرتع را که در مقالات علمی ثابت شده، یا اصلاً قبول نداشته و یا اینکه نادیده گرفته‌اند، در نتیجه این دو اشکال قانونی باعث وابسته شدن کشور به واردات بی‌رویه نژادهای دام غیربومی شده است که این نژادها به‌همراه خود الزامات دیگری نظیر خوراک و نهاده‌ دامی و نیز شرایط نگهداری خاص می‌طلبد که آنها نیز عموماً وارداتی است و کشور را در این مساله وابسته می کند.

وی  با تاکید بر اینکه مراتع به دام و فضولات آن نیاز دارند، بیان داشت: چرای دام در مراتع باعث تقویت قدرت جذب  خاک و نگهداری رطوبت باران در آن شده و همچنین قدرت جوانه زنی علوفه ها و پوشش گیاهی را افزایش می دهد.

این کارشناس آبخیزداری، منابع طبیعی اضافه کرد: به لحاظ علمی نیز ثابت شده مواد موجود در بزاق دهان دام در جوانه‌زنی و رشد مجدد علوفه بسیار موثر است از طرف دیگر باید توجه داشت که دام در کشور ما به دلیل اینکه ذاتاً کوچ‌رو هستند، برای تغذیه به مراتع نیاز دارند و در طی هزاران سال، با چنین شرایطی خو گرفته‌اند.