اخبار > تولید سالانه 200 هزار تن گوشت توسط جامعه عشایری کشور

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان امور عشایر ایران به نقل از خبرگزاری ها، در حوزه خدمات رسانی به جامعه عشایر باید گفت جامعه عشایری یک جامعه در کنار جامعه شهری و روستائی است و نیازهای های گسترده ای دارد و هر کدام از این نیازها در حوزه های مختلف قابل تعریف است که بخشی را سازمان امور عشایر کشور و بخشی را نیز سایر دستگاه ها تامین می کنند.
دولت فعالیت های هر دستگاه را در آیین نامه ساماندهی سال ۱۳۸۴ تعریف و مشخص کرد که لازم است سایر دستگاه ها در زمینه بهداشت، آموزش، فرهنگ و سایر مواردی که در حوزه کاری سازمان امور عشایر نیست فعال باشند.
سازمان امور عشایر ایران و به تبع آن ادارات کل استانی در زمینه حوزه عمران و آبادانی مناطق عشایری، تامین آب مناسب برای شرب و کشاورزی و دامداری، ساخت، نگهداری و اصلاح راه ها و ایلراه های موجود در مناطق عشایری فعالیت دارد و در ایجاد هماهنگی بین فعالیت های سایر دستگاه ها نیز نقش دارد.در این خصوص گفت و گویی با "سیاوش احمدی میرقائد" معاون توسعه مدیریت و منابع سازمان امور عشایر ایران در حاشیه سفری که به آذربایجان غربی داشت انجام شد تا بخشی از این فعالیت ها و چالش ها بررسی و راهکارهایی که برای آن عملیاتی شده را جویا شویم.

محوری ترین موضوع جامعه عشایری دامداری است برای رفع چالش های این بخش چه کارهایی کردید؟
احمدی میرقائد: برای بهبود وضعیت اقتصادی عشایر و برای اینکه درآمد این بخش دچار مشکل نشود سازمان امور عشایر چندین طرح را در برنامه قرار داده تا به تنوع بخشی و درآمد افزایی عشایر منجر شود که زنجیره تولید گوشت قرمز یکی از این طرح ها است. هدف از اجرای این طرح این است که از سرمایه دامی عشایر حداکثر بهره برداری با پروار بندی و استفاده از روش های علمی انجام شود.
همچنین با اجرای این زنجیره و استفاده از روش های علمی، در صدد افزایش ۱۱۰درصدی بره گیری از دام عشایر هستیم تا درآمد آنهان۴۰ تا ۵۰درصد افزایش یابد. در حالت عادی از هر ۱۰۰راس دام ۶۰ تا ۷۰ بره گرفته شود اما در این روش تا ۱۱۰درصد قابل افزایش است و دوقلوزایی در آن افزایش می یابد.

برای جلوگیری از فروش زودهنگام دام عشایر چه اقدامی داشتید؟

احمدی میرقائد: سعی شده تا عشایر ترغیب به پرواربندی دام شوند و به جای فروش زودهنگام بخشی از دام حذفی خود با بهره گیری از تسهیلات برای خرید نهاده، دامشان پروار و با وزن بیشتر به فروش رسانده شود.(یعنی بجای اینکه دامی با ۳۰کیلوگرم وزن فروخته شود با ۵۰ کیلوگرم فروخته می شود.)
پیش بینی شده سالانه ۱۰ هزار تن با پروار بندی افزایش گوشت قرمز در کشور در سال اول اجرای این طرح که پارسال بود محقق شود و سال دوم به ۱۲هزار تن و در نهایت تا ۵۰ هزار تن برسد و با این اقدام بخشی از نیاز کشور به گوشت قرمز از خارج از کشور رفع و جلوی خارج شدن ارز از کشور نیز گرفته می شود.
در سال اول برنامه که سال گذشته بود مقرر شده بود ۱۰هزار تن افزایش سالانه تولید گوشت قرمز رخ دهد و پنج هزار تن افزایش داشتیم و از ۱۹۴هزار تن تولید گوشت به ۲۰۰هزار تن رسیدیم که از اثرات اجرای زنجیره تولید گوشت قرمز است.

با توجه به عدم تحقق ۱۰۰درصدی طرح چالش ها ارزیابی و راهکاری داده شده است؟
احمدی میرقائد: این طرح نیازمند حل یک سری مباحث قانونی است و عشایر در تامین تضامین مشکل دارند و لازم است دولت در قبال چک و سفته تسهیلات لازم را در اختیار عشایر بگذارد تا طرح بهتر اجرا شود.

در بهره گیری از ظرفیت های طبیعی مناطق عشایری برای بهبود معیشت عشایر چه اقداماتی داشته اید؟

احمدی میرقائد: طرح دیگری که مد نظر دولت و سازمان امور عشایر است توسعه گردشگری در مناطق عشایری است چرا که شیوه زندگی عشایر و کوچ این بخش گردشگر پسند و گردشگر پذیر است و مناطق بکری که در اختیار عشایر است فرصت اقتصادی خوبی است که با استفاده از روش هایی به توسعه گردشگری مناطق عشایری می انجامد. صنایع دستی هم بخش دیگری از جاذبه های گردشگری زندگی عشایر است و در این راستا مورد توجه است و ۳۵درصد صنایع دستی کشور را خانواده های عشایری تولید می کنند و این ۳۵درصد در صورت عدم توجه و حمایت در حال کاهش است. اگر تولید این ۳۵درصد تقویت شود از این ظرفیت بزرگ اقتصادی می توان استفاده کرد و درآمد عشایر را افزایش داد.

میزان تسهیلات حمایتی و اعطایی به عشایر چقدر بوده و امسال چه میزان پیش بینی شده است؟

احمدی میرقائد: سال گذشته ۱۶هزار میلیارد ریال از محل تبصره ۱۶ و ۱۸ قانون بودجه اعطای تسهیلات داشتیم و امسال نیز حدود ۱۳هزار میلیارد ریال از محل تبصره ۲ پیش بینی شده و به دنبال افزایش آن هستیم.

طرح فراوری و توسعه گیاهان داروئی نیز مشمول تسهیلات است چراکه مناطق عشایری سرشار از گیاهان داروئی به خاطر مراتعی که دارد است و یک پتانسل خوبی برای فراوری است تا ضمن ایجاد ارزش افزوده درآمد عشایر نیز افزایش یابد.

سال گذشته از نظر تنش آبی مشکلی نداشتیم اما سال های ۱۴۰۰و ۱۴۰۱ سال پرتنشی برای عشایر از نظر آب و علوفه بود که از عشایر با پرواربندی قراردادی و زنجیره تولید گوشت قرمز حمایت شد و بخشی از منابع مالی عشایر را با پرداخت تسهیلات ارزان قیمت و اعطای نهاده مدت دار حمایت شدند.

کانون های عشایری کشور کدام مناطق هستند؟ و رشد جمعیت در بین عشایر چگونه است؟

احمدی میرقائد: در اغلب استان ها غیر از یک استان عشایر داریم و کانون های استقرار عشایر استان های مرزی مثل آذربایجان غربی، سیستان و بلوچستان و شرق کشور، کرمان، البرز، حوزه زاگرس و حوزه مرکزی است ولی به نسبت نقاط مرزی کمتر است.
کل جمعیت عشایر کشور ۱.۲میلیون نفر است و نرخ موالید از جمعیت روستائی و شهری بیشتر است و این نرخ سال ۱۳۸۷ حدود ۵.۶درصد بود و به ۴.۶درصد رسیده و باز در مقایسه با سایر مناطق، مطلوب است و سر ریز جمعیت عشایر بالا است و مهاجرت می کنند. قدرمطلق جمعیت عشایی کشور در ۵۰ سال گذشته بین ۱.۲ تا ۱.۴ میلیون نفر بوده و مازاد جمعیت به مناطق شهری و روستایی سرریز شده است.
زندگی عشایر متکی به دام بوده و مرتع نقش مهمی در این زمینه دارد چرا که اگر جمعیت هم افزایش یابد مرتع هرگز افزایش نمی یابد و در هر واحد سطح تعداد خاصی دام می شود نگهداشت و اگر فشار برمراتع باشد از بین می روند. ما برای کنترل این موضوع و ایجاد توازن بین افزایش جمعیت و درآمد خانواده و حفاظت از مراتع از پتانسیل های دیگر بهره گرفته ایم تا عشایر وارد مباحث پرواربندی، تولید صنایع دستی، داروهای گیاهائی و سایر بخش‌های تولیدی مرتبط شوند.