به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان امور عشایر ایران به نقل از خبرگزاری ها، پوشاک محلی و سنتی از مهم‌ترین جاذبه‌های فرهنگی است که سنت‌ها و باورهای آن منطقه را نشان می‌دهد. در کهگیلویه و بویراحمد بنا به فرهنگ و اعتقادات و باورهای مذهبی و ملی و با توجه به شرایط آب وهوایی، از پوشاک خاصی استفاده می‌شود. این پوشاک در رزم و بزم شکل ویژه‌ای به خود می‌گیرد تا کارایی بیشتری داشته باشد.

انواع کلاه‌های نمدی از سرپوش‌های مردانه این قوم است. لباس بلند و گشادی که دو چاک بلند در طرفین دارد، معروف‌ترین بالاپوش مردانه است. روی این لباس، کت بلندی که "دلگ" خوانده می‌شود، پوشیده می‌شود. شالی که معمولا دو متر است هم به دور کمر بسته می‌شود. این لباس بدون شال پوشیده نمی‌شود.

جقعه زناره هم که از کنف بافته شده و کمی درازتر از "دلگ" است، بخش دیگری از این پوشاک محلی است. تنوع رنگ در لباس محلی عشایر همیشه نشان‌ دهنده نوع مراسم است. لباس عزا با عروسی و لباس رزم، رنگ متفاوتی دارند. پاپوش‌های مرسوم، لگار، موزه، گیوه، ارسی و کفش نام دارند.

تنوع رنگ در پوشش و توجه به رنگ‌های شاد در مجالس شادی و عروسی و پوشش سیاه رنگ در مراسم عزاداری از ویژگی‌های پوشاک زنان و مردان کهگیلویه و بویراحمد است.

تفنگ، چاقو، خنجر، شمشیر و چماق نیز از مهم‌ترین قسمت‌های آراستگی لباس رزم است تا جایی که مردان طوایف گوناگون از روی کمربند و شیوه بستن قطار فشنگ‌، قابل تشخیص هستند.