به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان امور عشایر ایران به نقل از خبرگزاری ایرنا، کرمعلی قندالی در جلسه بررسی مشکلات عشایر و روستائیان  قم در تالار امام جواد (ع) استانداری قم با حضور استاندار، اظهار داشت: عمده اعتبار ما برای طرح آبرسانی به عشایر از محل بند ه تبصره ۴ و بخش کوچکی از آن نیز از محل بند ب تبصره ۶ قانون بودجه و همچنین از محل مالیات بر ارزش افزوده است.

وی با تاکید بر استفاده از ظرفیت‌های قانونی برای تامین این اعتبار، گفت: هر یک از بخش‌هایی که در این طرح آبرسانی دخیل هستند، باید به نوعی این تعهد را بپذیرند و وارد میدان شوند.

رئیس سازمان امور عشایر ایران گفت: با توجه به اینکه هم اکنون شبکه آبرسانی به نزدیکترین نقطه بخش‌های مرتبط با این طرح رسیده است، ابراز داشت: باید نخستین مرحله اجرایی آن را در اولویت بگذاریم تا طرح پیش برود و سپس محاسبه ها انجام و سهم هر بخش نیز از اعتباری که هزینه می شود، مشخص شود.

قندالی گفت: در خصوص طرح مذکور موضوع اصلی صرفا افراد و خانواده های بهره بردار نیست، بلکه این طرح به لحاظ تاثیرهایی که در حوزه ثبات جمعیت، تولید و اشتغال و مهمتر از همه امنیت و نگه داشت مردم در این مناطق دارد، حائز اهمیت است و باید  این موارد را برای طرحی که می خواهیم برای آن تصمیم گیری کنیم، ضمیمه کنیم.

رئیس سازمان امور عشایر ایران با اشاره به اینکه بخشی از اعتبارات این طرح از طریق درآمدهای حاصل از مالیات بر ارزش افزوده قابل تامین است، گفت: امسال با تلاش های صورت گرفته از سوی شرکت آب و فاضلاب قم، یک ظرفیت قانونی خوبی ایجاد شد.

قندالی اضافه کرد: بر این اساس ۱۰ درصد عوارض به دست آمده از محل تفکیک اراضی شهر و احداث ساختمان های جدید به امر احداث شبکه آبرسانی روستائی و عشایری اختصاص پیدا می کند، که این هم پول نقد خوبی است، و از این ظرفیت نیز می توان برای تامین اعتبار طرح استفاده کرد.

رئیس سازمان امور عشایر ایران در عین حال با انتقاد از کاهش ۲۵ درصدی سهم دستگاه های دخیل در حوزه روستائی و عشایری از اعتبارات صندوق توسعه ملی، گفت: طبق مصوبه مجلس از محل این صندوق ۱۰۰ میلیون یورو برای آبرسانی به مناطق روستائی و عشایری اختصاص پیدا کرد، اما این مبلغ هم اکنون برای سازمان عشایری با کسر ۴۵۰ میلیارد ریال از هزار و ۸۰۰ میلیارد ریال به هزار و ۳۵۰ میلیارد ریال کاهش پیدا کرده است، از این رو باید با رفع چالش ایجاد شده تمام توان خود را برای استفاده از این منابع به کار بگیریم.

وی اذعان داشت: به دلیل محدودیت های قانونی و همچنین پاسخگویی که باید به نهادهای نظارتی مانند دیوان محاسبات و سازمان بازرسی کل کشور داشته باشیم، امکان هزینه برای طرح های آبرسانی در مناطقی غیر از مناطق استقرار عشایر نداریم. 

 پیش بینی 62 میلیارد ریال برای آبرسانی به مناطق عشایری قم 

رئیس امور عشایر قم نیز در پایان این جلسه در گفت و گو با خبرنگاران در تبیین طرح آبرسانی به مناطق روستائی و عشایری و مکان های موجود در مجاورت محور قم - تهران گفت: در این طرح مکان هایی مانند پادگان قیام، شهرک های صنعتی و همچنین روستاها و محل های استقرار عشایر مدنظر قرار دارند.

تندرو کل اعتبار پیش بینی شده برای این طرح را  ۶۲ میلیارد ریال ذکر کرد و گفت: طبق تصمیم صورت گرفته در این جلسه، مقرر شد این موضوع در جلسه های کارشناسی بررسی و سهم همه ارگان های مرتبط تعیین شود، تا این طرح که مدت زمان زیادی راکد مانده درسال‌جاری اجرا شود و افرادی که در مسیر قرار دارند از آب شیرین منتفع شوند و مشکل تامین آب آنها نیز رفع شود.

وی ابراز داشت: این اعتبارات فقط در استقرارگاه‌های عشایر و در نزدیکی مراتع در مناطقی که فاقد کد آبادی هستند، قابل هزینه کردن می‌باشد.

تندرو در پاسخ به سئوالی در خصوص مشکلات آب عشایر منطقه قمرود، بویژه شترداران گفت: شرکت آب و فاضلاب برای تامین آب شرب انسانی این منطقه  طرحی را دارد تا به صورت ۱۰۰ درصد این مشکل برطرف شود و در زمینه آبرسانی برای شترهای در حال چرا نیز تا آنجایی که اعتبار داشته باشیم، کمک کرده ایم و به کمک های خود ادامه می رهیم.

وی افزود: درحال حاضر برای دام‌های سبک و همچنین شتر عشایر این مناطق به صورت سیار آبرسانی صورت می‌گیرد.

رئیس امور عشایر قم در بخش دیگری از سخنان خود عشایر مستقر در قم را متشکل از سه طایفه کلکو، شاهسوند و زند دانست و افزود: عشایر قم بیشتر در بخش مرکزی این استان متمرکز هستند، و تعداد خانوارهای آنها نیز ۳۵۸ تن است و جمعیتشان نیز طبق آخرین آمار ۲ هزار و ۲۲۵نفر است و سرانه دام آنان ۲۰۰ راس می باشد.

تندرو با بیان اینکه طایفه کلکو و شاهسوند بیشترین جمعیت عشایر استان را دارا هستند، گفت: بیشتر عشایر کلکو در منطقه قمرود و روستاهای سید آباد، مشک آباد، جعفرآباد، باقرآباد، چشمه شور، علی آباد و جاده کوه سفید استقرار دارند وعشایر شاهسوند نیز در جاده قم - تهران ساکن  و امرار معاش آنها عمدتا از طریق دامداری است.