به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان امور عشایر ایران به نقل از خبرگزاری تسنیم، حمید سینی ساز «کارشناس آبخیزداری، منابع طبیعی و کشاورزی» اظهار داشت: یکی از موضوعاتی که باید در آبخیزداری مدنظر واقع شود، توجه به پوشش گیاهی و مراتع به عنوان عامل و مانع طبیعی کاهش‌دهنده قدرت و سرعت آب در وقوع سیلها است.

 وی با بیان اینکه یکی از قوانینی که در این خصوص محل بازنگری جدی است و نیاز به اصلاح دارد، ماده 14 قانون «افزایش بهره‌وری بخش کشاورزی و منابع طبیعی» است، افزود: در بند ب این ماده آمده در راستای حفظ پوشش گیاهی مراتع، از جمعیت دام مرتعی تا حد تعادل کاسته شود و دام صنعتی و یکجانشین جایگزین آن شود.

این کارشناس آبخیزداری، منابع طبیعی و کشاورزی ادامه داد: در قانون مذکور اولا حد تعادل تعریف نشده است و این راه را برای حذف هرچه بیشتر دام مرتعی و در حقیقت انقراض تدریجی گونه‌های ژنتیکی دام و نژادهای بومی هموار می‌کند، اتفاقی که متاسفانه امروزه در حال رخ دادن است.

سینی ساز ادامه داد: ثانیا طراحان این قانون، گویا مقوله وابستگی متقابل دام و مرتع را که در مقالات علمی ثابت شده، یا اصلاً قبول نداشته و یا اینکه نادیده گرفته‌اند، در نتیجه این دو اشکال قانونی باعث وابسته شدن کشور به واردات بی‌رویه نژادهای دام غیربومی شده است که این نژادها به‌همراه خود الزامات دیگری نظیر خوراک و نهاده‌ دامی و نیز شرایط نگهداری خاص می‌طلبد که آنها نیز عموماً وارداتی است و کشور را در این مساله وابسته می کند.

وی  با تاکید بر اینکه مراتع به دام و فضولات آن نیاز دارند، بیان داشت: چرای دام در مراتع باعث تقویت قدرت جذب  خاک و نگهداری رطوبت باران در آن شده و همچنین قدرت جوانه زنی علوفه ها و پوشش گیاهی را افزایش می دهد.

این کارشناس آبخیزداری، منابع طبیعی اضافه کرد: به لحاظ علمی نیز ثابت شده مواد موجود در بزاق دهان دام در جوانه‌زنی و رشد مجدد علوفه بسیار موثر است از طرف دیگر باید توجه داشت که دام در کشور ما به دلیل اینکه ذاتاً کوچ‌رو هستند، برای تغذیه به مراتع نیاز دارند و در طی هزاران سال، با چنین شرایطی خو گرفته‌اند.