خبرگزاری تسنیم ـ گردشگری عشایری یکی از شاخه‌های گردشگری است که به تازگی به آن توجه شده است، تجربه زندگی در میان ایل برجسته‌ترین ویژگی این نوع گردشگری است.

 

دیدن و تجربه زندگی عشایری در دنیای مدرن برای گردشگران داخلی و خارجی جذابیت‌های بسیاری دارد و آنان را برای درک این تجربه به‌سوی خود فرا می‌خواند.

 

کوچ سنتی عشایر از ییلاق به قشلاق و بالعکس، مناظر طبیعی زیبای مسیر کوچ از جمله آبشارها، تنگه‌ها، جنگل‌ها و مراتع سرسبز و رودخانه‌ها از دیگر جاذبه‌های گردشگری مناطق عشایری است.

 

عشایر در گذر قرن‌ها زندگی دسته‌جمعی، در حفظ ساختار فرهنگی و اجتماعی قبیله‌ای خویش تلاش کرده‌اند. عشایر ایران همچون میراثی هستند که اصالت بشر را در جنبه‌های فرهنگی و انسانی آن می‌توان دید.

 

گردشگران بسیاری در سراسر جهان هستند که تمایل دارند از نزدیک سبک زندگی این مردمان زحمتکش را ببینند و چند روزی را در کنار آنان نظاره‌گر فعالیت‌هایی چون دوشیدن شیر، تهیه ماست، کره‌گیری، روغن‌گیری، پشم‌چینی، قالی‌بافی و بسیاری کارهای دیگر باشند. هر چند در سال‌های اخیر مظاهر فناوری، مقداری زندگی بکر عشایر را تحت تأثیر قرار داده است، اما همچنان کوچ‌نشینان بسیاری از سنت‌ها و ارزش‌های اصیل فرهنگی خود را حفظ کرده‌اند که دیدن همین سنت‌ها، جذابیت‌های بسیاری برای گردشگران داخلی و خارجی دارد.

 

مهمان‌نوازی و گرامیداشت سنت‌ها از سوی عشایر برای بسیاری از گردشگران به‌ویژه گردشگران خارجی جذابیت بسیاری دارد. از سویی زندگی عشایر مملو از تلاش، سخت‌کوشی و مبارزه با ناملایمات طبیعت است که این امر در کنار زیبایی‌های زندگی کوچ‌نشینی برای گردشگران بسیار دیدنی و جذاب است.

 

جلوه‌های طبیعی و انسانی موجود در محیط زندگی عشایر، این گروه را به‌عنوان یکی از جاذبه‌های خاص و چشمگیر گردشگری مطرح کرده است. کوچ عشایر همواره یکی از زیباترین جاذبه‌های گردشگری ایران به شمار می‌رود. عشایر و نوع زندگی آنان، زبان، موسیقی، غذاهای محلی، پوشاک، ترانه ها، صنایع دستی، رقص و لباس‌های محلی به همراه آیین‌هایی مانند جشن‌های محلی و عروسی همیشه مشتاقان بسیاری را به سوی خود جذب کرده است.