به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان امور عشایر ایران، نشست علمی بررسی "رویکردهای توسعه ای به جامعه عشایری بعد از پیروزی انقلاب اسلامی" روز چهارشنبه 22 آبان با حضور دکتر جواد صفی نژاد پدر مطالعات عشایری ایران، مهندس قندالی رئیس سازمان امور عشایر ایران و جمعی از مدیران و کارشناسان سازمان و اتحادیه تعاونی های عشایری،  و  استادان و دانشجویان در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد.

مدیرکل دفتر مطالعات سازمان امور عشایر ایران که یکی از سخنران این نشست بود اظهار داشت: در سرشماری 1387 نزدیک به 83 درصد از عشایر در پاسخ به این سوال که آیا تمایل به اسکان دارید یا خیر، پاسخ آنان "بلی" بوده است.

مهدی میزبان ادامه داد: اسکان عشایر پدیده ای جدید در الگوی زیست زندگی عشایر نیست اما در سال های اخیر نسبت آن به دلایل توسعه ای افزایش پیدا کرده است.

وی ابراز داشت: یکی از عواملی که شاید برخی از طرح های اسکان عشایر موفق نبوده این است که در فرایند اسکان باید 16 دستگاه وارد کار شوند که عدم همکاری و هماهنگی به موقع این دستگاه ها در انجام وظایف خود، در نسبت موفقیت اسکان تاثیر داشته است.

 

 

مدیرکل دفتر مطالعات سازمان امور عشایر ایران با اشاره به برنامه راهبردی توسعه جامعه عشایری کوچنده کشور، گفت: بر اساس برنامه های راهبردی سازمان امور عشایر، جامعه عشایری تا افق 1404 جامعه ای برخوردار از ارتقا کیفی زندگی و بهبود منابع و رشد شاخص های توسعه ای خواهد بود.

وی اظهار داشت: جامعه عشایری سه ویژگی بصورت همزمان دارد، که این سه ویژگی عبارت از برخورداری از ساختار ایلی، اتکای معاش به دامداری، و کوچندگی و جابجایی فصلی برای دسترسی دام به علوفه تازه مرتعی است.

میزبان گفت: زندگی عشایر بر سه محور انسان، دام و مرتع استوار است که در آن انسان برای بهره مندی دام از مرتع، بین ییلاق و قشلاق کوچ می کند.

 

 

 

مدیرکل دفتر مطالعات سازمان امور عشایر ایران اظهار داشت: جامعه عشایری یک جامعه کاملا مولد است و همه افراد متانسب با سن و جنسیت خود در یک تقسیم بندی کار اجتماعی مشارکت دارند که در این مشارکت سهم زنان با توجه به تنوع فعالیت ها بیشتر از مردان است.

وی گفت: فرهنگ یاریگری در زندگی عشایر در حد اعلای خود قرار دارد و بدون این فرهنگ همیاری و یاریگری امکان ادامه زندگی عشایری وجود ندارد.

میزبان بیان داشت: عشایر حافظان، حاملان و میراث داران فرهنگ اصیل و بومی و منطقه ای هستند که اگر این میراث درست مستندسازی و  انتقال داده نشود خسارتی است که همه ما در آن مقصر هستیم.

 

مدیرکل دفتر مطالعات سازمان امور عشایر ایران در بخش دیگری از سخنانش گفت: جمعیت عشایری کشور بر اساسس شماری عشایر کوچنده در سال 1387، یک میلیون و 200 هزار نفر در قالب 218 هزار خانوار است که شامل 104 ایل و 552 طایفه مستقل می شوند.

وی ابراز داشت: یکی از بازوهای سیاستگذاری برای جامعه عشایری شورای عالی عشایر است که در سال 1359 تاسیس و از اولین مصوبات آن ممنوع کردن تصرف ایلراه های عشایری بعنوان میراث فرهنگی ملی بوده است هر چند در برخی از جاها تصرفاتی اتفاق افتاده است.

میزبان ادامه داد: تا کنون 14 جلسه شورای عالی عشایر برگزار شده که سه مورد از این جلسات در دولت های یازدهم و دوازدهم بوده و مصوبات خوبی در خصوص ارتقاء دانش، سواد و مهارت و همچنین مباحث فرهنگی، مذهبی و بهداشتی عشایر به تصویب رسیده که این مصوبات برای ارتقای شاخص های توسعه ای در مناطق عشایری در نوع خود ممتاز و بی نظیر بوده است.

وی خاطرنشان کرد: پوشش اولیه برای مدارس ابتدایی در مناطق عشایری خوب است اما ریزش بسیار زیادی بعد از دوره ابتدایی اتفاق می افتد و باید به فکر باشیم که چگونه باید نظام آموزشی را در مناطق عشایری توسعه دهیم که این ریزش اتفاق نیفتد و باید از ظرفیت شورای عالی عشایر در این خصوص استفاده کنیم.

مدیرکل دفتر مطالعات سازمان امور عشایر ایران همچنین گزارش و اطلاعاتی از ساختار ستادی و استانی سازمان امور عشایر (19 اداره کل، 2 مدیریت و 10 اداره در سطح کشور)، توانمندی های تولیدی و فرهنگی عشایر، فعالیت های حمایتی اتحادیه های تعاونی های عشایری و صندوق حمایت از توسعه بخش کشاورزی عشایری و همچنین فعالیت های صندوق اعتبارات خرد زنان عشایری برای اساتید و دانشجویان حاضر در این نشست ارائه داد و در پایان جلسه پرسش و پاسخ برگزار شد.