معاون سیاسی اجتماعی استاندار خوزستان گفت: توجه ویژه به نیازهای جامعه عشایری و تعیین راهبرد و سیاست‌های بلند مدت در خصوص نوع زندگی عشایری و آینده جامعه عشایری ضروری است.

 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان امور عشایر ایران به نقل از خبرگزاری ایسنا، فرج‌اله خبیر در جلسه شورای عشایری خوزستان که 20 دی‌ماه در اهواز برگزار شد، اظهار کرد: دبیر شورای عالی عشایر استان هر چه سریعتر باید انتخاب و همچنین دو کمیسیون زیرنظر این شورا باید تشکیل شود که لازم است وظایف این دو کمیسیون به صورت شفاف مشخص شود.

 

وی افزود: یکی از کمیسیون‌ها باید تحت نظر معاونت سیاسی و اجتماعی استانداری و کمیسیون دیگر تحت نظر معاونت عمرانی استانداری تشکیل گردد و این دو کمیسیون بر اساس شرح وظایف خود در آیین نامه مربوطه برنامه و راهکارهای خود را در دستورکار قرار دهند.

 

خبیر با اشاره به استقرار حدود 138 هزار عشایر در استان خوزستان و همچنین کوچ عشایر قشلاقی از استان‌های دیگر به این استان، بیان داشت: عشایر مستقر در استان بعضا از استان‌های کرمانشاه، همدان، اصفهان، کهگیلویه و بویراحمد و چهار محال‌وبختیاری می‌باشند و مسئولان طبیعتاً باید ارائه خدمات و امکانات لازم به آنان را در دستور کار خود قرار دهند.

 

معاون سیاسی اجتماعی استانداری خوزستان ضمن ارائه پیشنهاد ابلاغ دستورالعملی به تمام دستگاه‌ها مبنی بر تعیین مسئول امور عشایری به منظور تسهیل در پیگیری امور مربوط به عشایران خاطرنشان کرد: همچنین این مسئولان موظف به حضور در جلسات شورای امور عشایر استان هستند تا به نوعی مخاطب ما در امور مربوط به حیطه تعهد خود در امور عشایر باشند.

 

وی خطاب به اعضای شورا یادآور شد: حل تمام مشکلات و معضلات عمده عشایر از قبیل دسترسی به جاده‌ها، بهداشت و درمان و ... باید در اولویت قرار گیرد و مساعدت‌هایی که می‌توان در این خصوص انجام داد، باید مشخص شود.

 

خبیر در خصوص چشم‌انداز بلند مدت جامعه عشایری، عنوان کرد: با توجه به روند کاهش جمعیت عشایر، مطالعات راهبردی در خصوص تصمیم‌گیری بر استمرار یا تغییر و اصلاح وضعیت موجود عشایر انجام شده و این مطالعات هنوز هم ادامه دارد.

 

معاون سیاسی اجتماعی استانداری خوزستان چرای بی‌رویه دام را مشکل بزرگی دانست و اظهار کرد: کارشناسان محیط زیست و سازمان امور عشایر واقف هستند که تناسبی میان ظرفیت پوششی گیاهی استان و چرای دام‌ها وجود ندارد و این مساله موجب فقر پوشش گیاهی، خالی شدن کوه‌ها و دره‌ها از پوشش گیاهی، سیلابی شدن راه‌های عبور و تغییرات اقلیمی گسترده می شود که خشکسالی نیز مزید بر علت شده است.