بازی های بومی و محلی
بازي هاي ايل قشقايی جامعه ایلی همیشه گرفتار مسائل و مشکلات شغلی خود بوده و با وجودی که اوقات بیکاری آنها خیلی کم می باشد،اما هوای سالم کوهستان،دامنه های باصفا،دشتهای سرسبز و پهناور،روحیه شاد و اندامهای ورزیده این امکان را می دهد تا از کمترین فرصت برای بازی استفاده نمایند.انواع بازیهای معمول و شرایط آنها عبارتند از: الف:زمان بازی در فصل زمستان و هنگام کوچ گرفتاریها،فرصت بازی کردن را از تمام قشرها صلب کرده،اما در فصل تابستان هنگامی که ایل در ییلاق است و اواخر زمستان که از قشلاق خارج شده اند و بارندگی های بهاره گرد و خاکها را شسته وهوا را تمیز نموده،فرصتی مناسب برای بازی است.
هنگام غروب آفتاب،پس از فراغت از کار تعلیف و جایگزینی دامها،بخصوص پس از قطع بارندگی ها،جوانان و نوجوانان از چادرهای اطراف در محوطه ای صاف و عاری از سنگ و خاشاک،برنامه های خود را شروع می کنند. ب:بازیهای معروف ایل بازیهای معروف ایل که اجبارا باید نام محلی آنان ذکر شود عبارتند از: شوتولو- لیلی ـ برج – کیش شلاق(درنا بازی) – جز – بخولوداش – آقاج توپ – چالدی قچدی – جزوگاله – کوکوله بردار- کربیاجو(کل بیاجو) – آقاج آقاج – اشق(قاب بازی) هرنگ هرنگ - لپر – قایم قویم(جیران جیران) – الختر – حسن گو – سه گودالک -خرمن چند من و غیره... ج:چگونگی جمع آوری افراد هنگام بازی دو سه نفر اولیه با صدای بلند فریاد می کشند و ضمن فریاد کف دست را جلو دهان زده،طنین صدا را عوض می کنند و باصطلاح ایلی این عمل را (هاباباق) گویند.مفهوم هاباباق جمع آوری و اطلاع دادن به افراد چادرهای دوردست می باشد. وقتی بچه ها صدای هاباباق را می شنوند هرکس گرفتاری نداشته باشد،پاشنه گیوه را کشیده، آستین ها و پاچه ها را بالا زده و عازم میدان بازی می شود و جمع بازیکنان دیگر می پیوندد. انتخاب افراد بازی
معمولا بازیها گروهی و جنبه رقابت دارند.باید از میان بازیکنان دو گروه انتخاب شوند و چون بین بازیکنان،زرنگ و تنبل وجود دارد،باید افراد با قرعه انتخاب و مشخص شوند.
کی می خواهد قشون چَوِرَن (کسی که قشونی را شکست می دهد) منبع: وب سایت مدیریت امور عشایر استان بوشهر
|
بازی های بومی و محلی
نسخه چاپی