به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان امور عشایر ایران به نقل از خبرگزاری ها، کمیسیون ملی یونسکو_ایران، موضوع مسابقه عکاسی «میراث فرهنگی ناملموس و جوانان» را به شرح ذیل اعلام کرده است :

نمایش حضور و مشارکت جوانان در کلیه تجلیات میراث فرهنگی ناملموس؛

نمایش چگونگی انتقال میراث فرهنگی ناملموس اتفاق؛

بیان تنوع در گونه­‌های میراث فرهنگی ناملموس. برای مثال: بیان­‌های هنری، صنایع دستی و نساجی، استفاده از موهبت‌­های طبیعت، نهادهای اجتماعی که جوامع و دانش را سازماندهی می‌کنند؛

برجسته کردن مشارکت زنان و دختران؛

لازم به توضیح است مهلت ارسال آثار تا پایان روز ۱۰ بهمن‌‌ ماه ۱۳۹۷ و از طریق بارگذاری عکس‌ها و اطلاعات مربوط به آن‌ها به نشانی زیر است:

http://www.tichct.ir/photocompetition

بر اساس گزارش سایت مرکز مطالعات منطقه ای پاسداری از میراث فرهنگی در آسیای غربی و مرکزی، اهمیت میراث فرهنگی ناملموس به بروز و ظهور آن در بستر طبیعی خویش است.

منظور از بستر طبیعی، محیط و شرایطی است که در آن اجتماع محلی حضور دارد، فعالیت می‏‌کند، با طبیعت در تعامل است و در یک‌ کلام، «زندگی می‏کند». هریک از تجلیات پرشمار میراث فرهنگی ناملموس در چنین بستری است که معنای واقعی خود را می‏‌یابند. مظاهر میراث فرهنگی ناملموس در صورتی زنده تلقی می‌شوند که توسط حاملان آن به‌عنوان یک میراث فرهنگی شناخته شوند و در بسترهای طبیعی خود بروز یابند.

میراثی که از بستر طبیعی خود خارج ‌شده باشد و یا دیگر از سوی جوامع حامل آن به‌عنوان یک میراث زنده تلقی نشود، نیازی به پاسداری ندارد، چراکه با خارج شدن میراث ناملموس از بستر طبیعی خود، فرایند موزه‌ای شدن و به ‌عبارتی ‌دیگر، مرگ را در پیش‌گرفته است.

اگر هنر، صنعت یا رسمی خاص در غرفه نمایشگاه و یا در بخشی از یک مسابقه و یا مقابل گردشگران ارائه گردد، آن هنر، صنعت یا رسم سنتی خاص از بستر طبیعی‌اش جداشده است. بر این ‏‌اساس، مکان‏هایی مانند روستا، مزرعه، کارگاه سنتی، محل سنتی کسب ‌و کار، محل سنتی اجرای هنری سنتی یا رسمی اجتماعی و امثال آن‌ها مصادیقی از بستر طبیعی هستند.