به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان امور عشایر ایران به نقل ازخبرگزاری ایرنا، درست در دل طبیعت و به دور از هرگونه دغدغه های شهری، زنان عشایر با بانگ خروس از خواب برمی خیزند و پابه پای مردان و گاه بیش از آنها از بام تا شام در تکاپو هستند.

منصوره اکبری توپکانلو 53 ساله یکی از این زنان است. زنی که در 22 سالگی ازدواج کرد. اکنون دارای 5 فرزند است و امسال به عنوان زن کارگر نمونه عشایر از «حسن روحانی» رئیس جمهوری و وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی جایزه گرفت.

با او در مراسم دیدار محمد شریعتمداری، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی با کارگران نمونه آشنا شدم. زنی سبزه رو و مضطرب که با دقت به صحبت های کارگران و مدیران نمونه و مسئولان گوش می کرد. یکی دو بار به سمتم برگشت و گفت که «چقدر آروم صحبت می کنند، نمی فهمم چی می گن.»

وقتی نوبت به خانم اکبری رسید ابتدا برای اینکه نمی تواند خیلی خوب فارسی صحبت کند عذرخواهی کرد و افزود که به عنوان کارگر نمونه عشایر انتخاب شده و خوشحال است که در این جمع حضور دارد.

در همان مراسم شماره تماسی از او گرفتم تا در اولین فرصت با هم گفت و گو کنیم. وقتی با او تماس گرفتم بلافاصله مرا شناخت و با صدای مهربانی از خودش و فعالیت اقتصادیش گفت.

او گفت: 31 سال پیش ازدواج کردم. سه دختر و 2 پسر دارم. یکی از پسرهایم متخصص فیزیولوژی و مهماندار هواپیماست و دیگری فوق لیسانس مدیریت ورزش است. دخترم مهندس آب از دانشگاه فردوسی مشهد دارد و دختر دیگرم دانشجوی تربیت مدرس تهران است. فرزند آخرم نیز پشت کنکوری است.

اکبری افزود: پارسال به عنوان زن نمونه عشایر استانی و امسال نیز به عنوان زن کارگر نمونه عشایر کشوری انتخاب شدم.

این زن درباره حوزه فعالیت هایش گفت: کشاورزی، دامداری، خیاطی، زنبورداری، ساخت صنایع دستی و تولید لبنیات کارهایی است که از ساعت 6 صبح که از خواب بیدار می شوم تا 11 شب انجام می دهم.

وقتی از او درباره سختی کارهایش پرسیدم، گفت: اکنون نسبت به گذشته که مجبور بودیم روی آتش غذا درست کنیم یا با اسب و قاطر کوچ کنیم و بسیاری از موضوعات دیگر وضعیت بهتری داریم با این حال دوشیدن گوسفندان و دادن علوفه به آنان، درست کردن ماست، پنیر و کشک کارهای دشواری است که باید هر روز انجام دهیم.

اکبری ادامه داد: کارهای سخت و طاقت فرسا باعث شده که با کمر درد و پادرد، دست و پنجه نرم کنم و گاهی تا نیمه شب از درد به خودم بپیچم.

وی نبود آب مصرفی را یکی از مشکلات خود بیان کرد و گفت: برای مصرف آب شرب خانواده چاهی حفر کردیم اما می گویند که نباید این کار را می کردیم و خلاف قانون است. در حالی که عمق چاه ما سه متر است و از سوی دیگر تا چشمه نیز هفت تا هشت کیلومتر فاصله داریم و دسترسی به آب آشامیدنی سخت است.

این زن کارگر نمونه عشایر آرزو دارد که بودجه کافی برای تاسیس دامداری داشته باشد و بتواند از این طریق برای چند نفر دیگر اشتغال ایجاد کند.

اکبری تاکید می کند که افراد نباید در شغل و حرفه خود از این شاخه به آن شاخه بپرند و بیکار شوند بلکه باید مدام تلاش کنند و در هر زمینه ای که توانایی دارند فعالیت کنند.

وی می افزاید: وقتی ازدواج کردم 22 گوسفند و 100 کیلو آرد تمام سرمایه من و همسرم بود. الان آن را به 150 رأس گوسفند افزایش دادم. زمین کشاورزی و باغ توسعه دادم و توانستم حتی در دورانی که همسرم به خدمت سربازی رفته بود به تنهایی فرزندانم را بزرگ کنم.

منصوره اکبری توپکانلو بی شک یکی از هزاران زن کارگری است که در کشور ما زندگی می کنند و کنار همسر و گاه به تنهایی چرخ زندگی را می چرخانند و نقش موثری در اقتصاد کشور دارند.