به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان امور عشایر ایران به نقل از روابط عمومی امور عشایر خراسان جنوبی، حسین حسین پور اظهار داشت: جامعه عشایری خراسان جنوبی با داشتن ظرفیت ها و پتانسیل های بسیار ارزشمند و قابل توجه در ابعاد مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جایگاه و نقش مهمی داشته و در این برهه زمانی از نظر اقتصاد مقاومتی و رونق تولید یکی از نقاط قوت محسوب می گردد.

وی گفت: صنایع دستی و هنرهای سنتی هر منطقه بدون شک بخشی از میراث فرهنگی عظیم گذشتگان ماست و به عنوان آثار باقی مانده از فرهنگ اجدادی و سنتی سرزمین ما در دنیای ماشینی امروز قابل بحث و بررسی می باشد.

حسین پور گفت: تأمین بخش عمده مواد اولیه مصرفی از منابع و تولیدات داخلی، داشتن بار فرهنگی در استفاده از طرح ها، نقش ها و رنگ آمیزی اصیل، بومی و سنتی، عدم نیاز به سرمایه گذاری در مقایسه با صنایع دیگر، دارا بودن ارزش افزوده زیاد در مقایسه با سایر صنایع بخشی از دلایل توجه به این هنر اصیل و بومی می باشد.

 مدیرکل امور عشایر خراسان جنوبی بیان داشت: صنایع دستی هر منطقه متأثر از محیط فرهنگی و جغرافیایی و تاریخی آن سرزمین است و مناطق عشایری خراسان جنوبی به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی و فرهنگی، صنایع دستی خاص خود را دارا است.

وی ادامه داد: از جمله تولیدات صنایع دستی داری عشایر این استان در سال 97 تولید قالی، تابلوفرش، گلیم، پلاس، جاجیم و حوله به میزان 8700 مترمربع، سیاه چادر 1000 مترمربع و صنایع دستی غیرداری از جمله نگین تراشی به مقدار 3530 قیراط، عروسک بافی 375 عدد و سکه دوزی، سرمه دوزی، سوزن دوزی 600 مورد و بافت کلاه، دستکش، جوراب و کیف 2085 عدد می باشد.

حسین پور افزود: بدلیل کمبود سرمایه در شرایط حال و شرایط اقلیمی خاص و باتوجه به خشکسالی حاکم بر منطقه و فقر مراتع، عشایر به صنایع دستی روی آورده و در این میان زیرانداز (فرش) جایگاه خاص خود را بدست آورده است.

وی اضافه کرد: در همین راستا شرکت تعاونی عشایری شهید سعیدی قاین با مشارکت و همکاری اعضاء صندوق اعتبارات خرد زنان عشایری در منطقه کومیران اقدام به راه اندازی کارگاه قالبیافی نموده است و اولین دست بافته های زن عشایر در این کارگاه به بازار فروش عرضه شده است.

مدیرکل امور عشایر خراسان جنوبی گفت: این اداره کل با تعیین یک نفر بعنوان مسئول صنایع دستی، انجام برنامه ریزی جامع و کامل بصورت استانی و شهرستانی با بهره گیری از امکانات اتحادیه و شرکت های تعاونی عشایری و ورود بخش خصوصی برای آموزش، تولید و عرضه صنایع دستی را در دستور کار قرار داده است.