در جلسه بنیاد قم پژوهی، مشکلات عشایر قم بحث و مورد بررسی قرار گرفت و بر لزوم راه اندازی اداره امور عشایر در این استان تاکید شد.

 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان امور عشایر ایران به نقل از باشگاه خبرنگاران، شاید کمتر کسی است که بداند مردم قم هم ایلات و عشایر دارند که هنوز هم گوسفندان و شترهای خود را تا راه‌های دور برای پیدا کردن  علف و آب کوچ می دهند.

 

ایل‌های زند و کلکو دو ایل بزرگ قم هستند که نمایندگانشان در جلسه بنیاد قم پژوهی شرکت کردند تا مال‌راه‌ها و ایل‌راه‌های گله داران قمی را به حاضران معرفی کنند.

 

عشایر استان قم که در قالب چند ایل بزرگ در این استان زندگی می‌کنند دارای مشکلات فراوانی هستند که در جلسه این هفته بنیاد قم پژوهی این مشکلات بحث و بررسی وبر لزوم راه اندازی اداره امور عشایر تاکید شد.

 

سید احمد محسنی، نماینده ایل کلکو در این جلسه با اشاره به اینکه آبریز مره به طرف جنوب متعلق به عشایر کلکو و آبریز مره به طرف شمال متعلق به عشایر میش مست بوده که الان در اختیار ارتش است، اظهار داشت: در استان قم در حال حاضر ۹۱ کوچ‌رو داریم که با وجود این تعداد با تلاش زیاد مسئولان را قانع کرده‌ایم که اداره عشایری در استان قم تأسیس شود.

 

وی افزود: استان‌های همجوار که کوچ‌روهای کمتری دارند این اداره را در گذشته به وجود آورده و کمک‌های زیادی در تأمین آب و علوفه به گله‌داران کرده‌اند.

 

این گله‌دار قمی معتقد است چادرنشین و کوچ رو در استان‌های اطراف نداریم و استان‌های دیگر هم که داعیه این موضوع را دارند معمولاً از عشایر استان ما سوء استفاده کرده‌اند.

 

وی با اشاره به اینکه ایل کلکو در حال حاضر تعداد ۳۰۰ هزار گوسفند و ۳۵۰۰ نفر شتر دارد، ابراز داشت: در گذشته تعداد گوسفندان و شترها بسیار بیشتر بود.

 

وی با اشاره به اینکه سیاه پرده تا دریاچه نمک قشلاق عشایر محسوب می‌شود و از سیاه پرده و تا جاده تهران میان بند است، ابراز کرد: میان بند جایی است که از ۱۵ روز مانده به عید تا یک ماه بعد از عید دام را در آن چرا می‌دهند و در واقع از ییلاق گرم‌تر و از قشلاق سردتر است و تقریباً معتدل است.

 

بزرگ ایل کلکو با اشاره به مشکلات همیشگی بین کشاورزان و عشایر گفت: شورای عالی عشایر در حال حاضر تمام نقاط کوچ رو را با جی پی اس مشخص کرده‌اند و در روزنامه رسمی کشور منتشر شده تا مشکلات با روستاییان حل شود.

 

وی افزود: مشخص است که عشایر پروانه دار در چه تاریخی می‌توانند حرکت کنند و از کدام مسیر بروند که درگیری‌ها بین منابع طبیعی و دامداران با این کار از بین رفته است.

 

محسنی با اشاره به توسعه کشاورزی و افزایش تصرفات منابع طبیعی ادامه داد: تمام کوچ راه‌ها پر شده از کشاورزی دیم و کار ایل برای پیدا کردن مرتع بسیار سخت شده است.

 

وی این کار را موجب از بین رفتن اکوسیستم طبیعی و تجاوز به مراتع می‌داند و می‌گوید در گذشته گله داران دام‌های بسیار بیشتری داشته‌اند اما امروز تمام زمین‌هایی که ایل‌راه بوده‌اند کشت و کار شده است.

 

وی با اشاره به اینکه ادارات منابع طبیعی نیروی کافی برای مقابله با این تصرف‌ها ندارند، گفت: زمان کوچ مجبوریم گله را به صورت زیگزاگی حرکت دهیم تا با زمین‌های کشاورزی دچار تزاحم نشود و از طرفی حفر چاه‌های غیر قانونی آبشخورهای گله را دچار تهدید کرده است.

 

این گله‌دار قمی با اشاره به اینکه کلکوها تبعیدی‌های شیرازی در زمان آغا محمدخان هستند ابراز داشت: حرکت از مبدأ تا مقصد توسط این ایل ۴۰ روز طول می‌کشد.

 

بر اساس این گزارش، در این نشست ابوالحسن گرامی٬ یکی از قم‌پژوهان هم با نام بردن از چند ایل بزرگ قمی اظهار داشت: یکی از آن‌ها ایل زند بوده که خاندان بزرگی در قم محسوب می‌شده و در اطراف کوه یزدان زندگی می‌کرده‌است.

 

وی ادامه داد: ایل شاهسون٬ ایل گایینی و ایل لشنی سه ایل بزرگ دیگر قم بوده‌اند که گوسفندان بسیاری هم داشته‌اند.

 

این قم‌پژوه ایل خرقان هم ایلی بوده که بیشتر ییلاق و قشلاقش از طریق قم انجام می‌گرفته که این‌ها را باید جزو ایلات قدیم قم به حساب آورد.

 

سید محسن محسنی٬ یکی دیگر از قم پژوهان هم با اشاره به اینکه مهاجرت لشنی‌ها در زمان قاجار به قم اتفاق افتاده ابراز داشت: در طول سال‌های گذشته ۱۲۶ روستا در استان قم متروکه شده‌اند که روستای حسین آباد مربوط به ایل گایینی یکی از این‌هاست.

 

وی با اشاره به اینکه هر روستا محافظی برای نگهداری از سرزمین و میراث طبیعی است افزود: در واقع ۱۲۶ محافظ سرزمینی را از دست داده‌ایم.

 

این قم‌پژوه با اشاره به اینکه برخی از گویش‌های اصیل ایل‌های قمی در حال از بین رفتن است گفت: صدا و سیمای قم هیچ تلاشی برای حفظ این گویش‌های اصیل نمی‌کند.