با شهدای عشایر
شهید علی برز نریمانی؛
در وصیتنامه شهید آمده است: خدایا تو را شکر که به ما احساس هم درد بودن با دیگران را عطا نمودی تا نسبت به همنوعان خود بیتفاوت نباشیم.
شهید علی برز دوم شهریور 1340 در روستای وردشت از توابع شهرستان سمیرم بهدنیا آمد. پدرش اللهداد از عشایر چهارمحال و بختیاری بود و مادرش نازخاتون نام داشت. تا چهارم متوسطه در رشته ریاضی درس خواند. سال 1361 ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد.
بهعنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. پنجم شهریور 1365 با سمت فرمانده سپاه عشایر استان فارس در کوه مرهسرخی استهبان به شهادت رسید. مزار ااین شهید بزرگوار در گلزار شهدای شهر شیراز قرار دارد.
فرازی از وصیتنامه شهید:
خدای من! کاروانهای امید در کنار بارگاه تو فرود آمدهاند و پرندگان آرزو بر گرد بام تو پرواز میکند. خدایا! آنچنان آلاء و نعمتهای تو در اطرافم انباشته است که مرانه مجال تشکر و نه فرصت شمارش و هرگز اندازهی فهم من به درک این همه نمیرسدو ظاهرا آن را در نمییابد چه که به عمق آن دست یابد.
خدایا! من چگونه نوای " لک الحمد" سر دهم که این نوای ارادت خود از نعمتهای بیشمار توست. خدایا! تویی بخشنده مهربان و تویی که بر همه میبخشی، پس گناهان مرا ببخش.
خدایا! تو را شکر که به ما توفیق شناخت نجاتبخش بودن دین اسلام را دادی که این خوراک مقوی ما در برابر ناملایمات سربازی بود. خدایا! تو را شکر که به ما احساس هم درد بودن با دیگران را عطا نمودی تا نسبت به همنوعان خود بیتفاوت نباشیم.
این را بدانید که اگر من در بین شما نباشم یک نفر از آن لشکر کم شده است . مهم این است که بر زمین افتاده است. به فکر باشید آن را بردارید و به مبارزه ادامه دهید، ارزش هر چیزی به هدف و جهت آن بستگی دارد و غمگین بودن و ناله کردن برای از دست دادن یک نفر بدون هدف و بدون شناخت کافی نیست و این هیچ دردی را برای زنده و مرده دوا نمیکند.
نظر دهید